Woensdag 1 juli

1 juli Gianno zijn eerste dag op Curaçao.

Nadat hij ’s avonds afscheid genomen had van Ramsly en nog even bij opa en oma op de porche gezeten had, werd hij toch wel moe, even lekker douchen en toen het bed in. Na vijf minuten ging ik nog even kijken en sliep hij als een roos met zijn duim in zijn mond. Maar we hadden al tegen elkaar  gezegd dat het wel weer vroeg dag zou zijn voor Gianno.  En vroeg in de nacht was Gianno al  wakker, even na half drie, moest hij naar de wc, en was zijn Nederlandse klokje half negen en tijd om wakker te worden. Toch maar lekker bij opa en oma gekropen. Na wat draaien en even praten toch weer in slaap gevallen, en toen weer om half zes in de ochtend wakker. Nu moest opa toch vroeg naar zijn werk, dus die was ook wakker en liet een dikke wind, ( het laken ging er van omhoog) Gianno had het wel gehoord en zei tegen opa “wat is dat nou opa” en een lach die volgde. Maar ook het kieteldood monster was wakker geworden en sprong  in bed. Gianno zat er op te wachten hoor en dan kan hij zo heerlijk lachen.

Oma en Gianno ook maar uit bed en koffie gezet voor opa en voor ons een kopje thee, buiten op de porche het licht zien worden, de vogels die dan al fluiten, de trupial en suikerdiefjes en de papegaaien  die over vliegen en zich laten horen. Samen thee en koffie gedronken, opa naar zijn werk en wij even rustig zitten, na een broodje gegeten te hebben, wilde Gianno eigenlijk wel zwemmen. Het was nog maar kwart voor zeven in de ochtend toen Gianno al aan het zwemmen was. Na het zwemmen hebben we samen de koffer opgeruimd, Gianno zocht zijn kleren netjes op stapeltjes uit en kon het zo in de kast. De was aan gezet want opa had nog wel wat laten liggen. Daarna douchen en koffie gedronken, en Gianno een bakje fruit. We wilden even naar opa zijn werk rijden, naar OS&O voor een chippiekaart en Gianno heeft wat boeken uit gezocht om te lezen in de vakantie. Opa was aan het eten dus die hebben we niet gezien, wij zijn boodschappen gaan doen. Eerst naar Changes op Salinja om te kijken voor nieuwe slippers die ze niet in de goede maat hadden, maar wel een nieuwe bal. (ach die had hij nog niet en de hoeveelste zou het wel niet zijn, maar deze was ook weer bijzonder volgens Gianno een Champions-league voetbal). Daarna door naar de supermarkt, onderweg vraagt hij honderduit waar we zijn, en er is natuurlijk genoeg te zien onderweg, mooie auto’s, grappige bussen waar ze feesten in vieren. Boodschappen gedaan, melk, fruit, brood, lekkere dingen zoals muffins en chipito’s en pringelchips. Thuis gekomen een lekker broodje gegeten, en daarna weer zwemmen, of lezen en een spelletje spelen op de Nintendo. We zouden nog even naar Hato rijden om een collega van opa uit te zwaaien, dus opa was op tijd thuis. Na dat we op Hato uit gezwaaid hadden zijn we naar de stad gereden.  Gianno weet de weg goed en als we dan ergens zijn dan zegt hij gelijk o ja nu weet ik het wel weer waar we zijn. Eerst maar eens kijken of we slippers konden vinden, ja hoor de eerste sportzaak die we in liepen geslaagd, gelijk maar de slippers aan want de ouden liepen niet zo lekker. Omdat het 2 juli de dag van de vlag was Dia de bandera, was er in Otrabanda een feest op het Brionplein, over de pontjes brug er heen. Moesten nog hard lopen want de brug ging open en anders moesten we weer terug en naar het bootje lopen. Natuurlijk kwam de vraag waarom de het Punda en Otrabanda was, uit gelegd dat Punda in het Papiamento  “deze kant” betekend en Otrabanda de “andere kant”. Op het plein was het volop gezelligheid want als ze op Curaçao maar enigszins een reden hebben om een feestje  te vieren dan doen ze dat en anders bedenken ze wel weer iets.Veel kinderen en volwassenen die luisterden naar muziek en dans. Wij hebben ons op een terrasje gesetteld onder de boom met een drankje en zo gekeken naar de optredens. Maar we hadden ook wel honger dus toch naar een uur door gelopen, nu moesten we wel met het bootje want weer was de pontjesbrug open. Naar het Wilhelminaplein gelopen en daar gegeten. Het werden Gianno zijn eerste Frozen-cappucino en carpaccio, hoeveel zullen er nog volgen. Opa en oma gingen voor een lams-shoarma met salade en frietjes. Tegen zevenen waren we weer thuis en belde Ramsly nog even voor Gianno, om wat af te spreken voor de volgende dag, omdat het een vrije dag was voor de Antilliaanse bevolking. Na een kopje thee en samen praatjesmakers gekeken te hebben ging het lichtje toch wel uit. Gedoucht en voldaan tegen negen uur het bed in gegaan, zelfs oma was moe en kroop er in. Hoe laat zou Gianno deze nacht wakker worden.

Gianno wil naar Curacao

Van de week bedacht ik me, kan van de vakantie van Gianno wel een weblog bij gaan houden, Paula zou dan ook de mogelijkhied hebben om het te volgen als zij op vakantie is naar Griekenland, want overal is tegenwoordig wel een internetcafe waar je even kan internetten en ze zo toch dagelijks even leest hoe Gianno zich hier vermaakt.

Nou eerst maar het verhaal hoe het allemaal zo begon en het idee ontstond dat Gianno mee zou gaan naar Curacao.

Zo medio maart was er op Curacao een actie van de KLM, om goedkoop naar Nederland te vliegen, dit omdat de boeing 747 weer op Curacao zou gaan vliegen, een veel groter vliegtuig, wat meer passagiers kan vervoeren dus dat moest natuurlijk met een actie. Ik dus een ticket geboekt voor een prikkie en de 19e juni naar Nederland en de 30e juni weer naar Curacao

Nadat ik dit aan Paula had verteld, kwam naar een paar weken van Gianno de vraag terwijl we aan het webcammen waren,  “oma als je weer terug gaat naar Curaçao dan kan ik toch wel met je mee naar Curaçao”.  Dus zei ik, “hoe kom je daar bij”, nou dat heb ik bedacht antwoordde Gianno. Na een aantal dagen kwam hij er weer op terug en had ook tegen hem gezegd ga het ook maar eens met mama bespreken. Na wat heen en weer gebeld te hebben en overleg was er een ticket voor hem geboekt en Gianno natuurlijk blij. Hij zou dan ook Ramsly weer zien en opa waar hij zich enorm op verheugde.

Toen ik in Nederland was vanaf de 20e juni was Gianno dan ook super enthousiast, en als je dan vroeg zal je mama niet missen was zijn antwoord heel cool, maar ik heb oma toch en opa en papa.

Paula had inmiddels bijzonder verlof aangevraagd op school, want de vakanties waren dan nog niet begonnen, een nieuw paspoort en andere documenten om met Gianno te mogen reizen  voor de douane (later hier over meer).

Natuurlijk moet er van alles gebeuren voor een vakantie de nodige nieuwe kleding en dan vooral stoere zwembroeken, haren geknipt en dan breekt al gauw de dag aan dat we gaan vertrekken.

Maandag nog een dag naar school, in de middag trakteren op een ijsje van Laan, dan nog heerlijk spelen met zijn vrienden, die toch wel een beetje jaloers waren op de grote reis die hij ging maken.

Afscheid nemen van iedereen,  Ellen en Doetien en Luveyna, van Mo en Har, en iedereen wil wel mee in zijn koffer maar helaas hebben we geen plek voor ze.

De laatste nacht lekker bij mama slapen en dan is het zo dinsdag 30 juni dat we vroeg in de ochtend vertrekken naar schiphol. Doordat de koffers niet in de Paula haar auto gingen mochten we de auto van Jerry lenen wat lief toch weer.

Op Schiphol was het behoorlijk druk, we hadden al ingecheckt maar nog geen boarding pas uitgeprint dus wachten in de rij en de koffers inchecken. Nog even tijd voor een bakkie samen met Paula, Petra en Ellen en dan richting douane waar dan het afscheid is. Toch dikke dikke tranen en Gianno die hartverscheurend huilt en wij allemaal mee huilen. Had met Paula al afgesproken dat ze moest wachten tot we door de douane waren, omdat ik bang was dat Gianno niet met mee mocht. Eerst de paspoorten laten zien, je ziet ze dan altijd al zo te kijken naar het document en je kunt  niet zien wat ze verder doen omdat ze op een pc bezig zijn. Ja hoor daar kwam de vraag al, wat is de reden dat de jongeman met u reist mevrouw, dus ik uitgelegd dat ik op Curacao woon en mijn kleinzoon mee gaat op vakantie en dat zijn moeder een document heeft laten maken op het gemeentehuis om toestemming te verlenen. Mogen we dat zien, ja hoor dus ik vissen in mijn tas ondertussen liep het zweet al over mijn rug heen, en zag de bui al hangen hoor. Maar goed alles laten zien en hun bleven naar de papieren kijken en konden dus er niet uit opmaken dat Gianno een zoon was van Paula die het document had ondertekend en haar kopie van paspoort hier had bijgevoegd. Dus ik zei mijn dochter staat daar meneer,  o oke zeiden ze dan halen we haar er even bij, dus alle papieren mee en Paula in het kantoor geroepen. Die gelukkig haar paspoort bij zich had waar Gianno ook in vermeld stond. Hun daar een kopie van gemaakt en een handtekening erop. Maar wat bleek nu er had dus een uitreksel uit het geboorteregister bij gemoeten. Paula nog uitleggen dat ze zelf nog naar Schiphol gebeld had om te vragen wat er nu precies nodig was. Pffffffffff dat was even zweten, maar alles werd goed gekeurd en nog even een laatste knuffel en kus en konden we toch echt door de douane. Gianno nog licht nasnikken en even zwaaien en toen ging het al weer met hem. Gauw de boeken winkel in voor wat leuke tijdschriften en een stoere tas van Amsterdam en toen richting de gate, altijd weer een belevenis die drukte op Schiphol en Gianno vroeg honderd uit over hoe we nou konden zien waar we heen moesten hoeveel vliegtuigen  er wel waren en hoever lopen het was. Gate f-07 zou ons vliegtuig staan en dat was nog een aardig eindje lopen. Sinds de griep (Mexicaanse) geen loopbanden en trapleuningen meer vasthouden want ja overal zitten de bacteriën. Netjes op tijd waren we bij de gate en het boarden was al begonnen aangesloten in de lange rij, tassen door de controle, wij zelf en toen nog even wachten voor we het vliegtuig in konden. Tegen twaalven was het zover en hadden al snel ons plekje gevonden, Gianno zat bij het raam, ons geïnstalleerd, alles bij de hand zoals de ipod, zijn nintendo, psp en de boekjes, zodat we ons niet hoeven te vervelen tijdens toch wel lange reis. We zouden ruim 11 uur er over doen, want we hadden een tussenstop op St. Maarten. Wat hij wel erg jammer vond, was dat we een gezamenlijke tv hadden en geen eigen, want dat had hij vorig jaar wel gehad.

Eindelijk even naar een uur gingen we de lucht in, altijd weer indrukwekkend hoe zo’n groot vliegtuig omhoog gaat. Mooi uitzicht over Nederland, de kustlijn zagen we goed en toen via de Noordzee en het zuiden van Engeland de grote oversteek over de Atlantische oceaan naar St Maarten.  Tijdens het vliegen af en toe naar buiten kijken of hij wat zag en dat waren alleen maar de wolken wat net dons is dan. Maar tegen de tijd dat we boven het Caribische gebied kwamen en we wat gingen dalen kon hij de mooie zee al zien en wat kleine eilandjes. Op St Maarten kom je aanvliegen over het strand en daar vlak achter ligt de landingsbaan.

Tijdens het vliegen natuurlijk even een dutje gedaan, het eten was redelijk en Gianno heeft overal wel wat van gegeten, en drinken ook prima van ijsthee tot sprite, melk en cola. Af en toe een klein stukje lopen om naar de toilet te gaan. Dan weer even lezen, muziek luisteren of een spelletje doen, een comedy gekeken, waar hij smakelijk om gelachen heeft en de tijd vloog om. Heeft geen een keer gevraagd oma wanneer zijn we er nou of het duurt te lang, echt een heerlijk kind om mee te vliegen hoor.

Op St Maarten kwam al de vraag wat gaan we vanavond eten oma, ik vertelde dat opa wel wat gehaald zou hebben, of opa ook carpaccio gehaald zou hebben, ik zei denk het niet Gianno, kunnen we hem dan niet even bellen, of dat dan nog kon. Wel  nog even gebeld om te vertellen dat we op tijd op Hato zouden zijn.

Van St Maarten tot Curacao was nog  ruim een uur en kwartier vliegen en vertrokken daar weer op tijd,  best mooi om daar weer  op te  stijgen als je dat kleine eilandje onder je ziet liggen in de azuurblauwe zee.

Keurig op tijd landen we op Hato airport, en toen we het vliegtuig uitkwamen zagen we Opa al staan zwaaien. Natuurlijk moest Gianno een formulier invullen, wat ik voor hem gedaan had. Dan nog in de rij staan voor residents en non-residents, wat inhoud inwoners van Curacao of geen inwoner van Curacao, aangezien dat ik dat wel ben en ik Gianno niet alleen in de rij liet staan, heb ik hem meegenomen in de rij van residents, keurig aan de douane uitgelegd dat ik inwoner was en mijn kleinzoon op vakantie kwam en ik hem te klein vond om alleen in de rij te staan. Maar ach de goede man keek in zijn paspoort en zegt met zijn beste hollands “ ach mevrouw hij is ook van hier geen probleem hoor hij is toch nog een Antilliaan ook, en dat formulier had u ook wel mogen vergeten hoor”. Zo gemakkelijk gaat het en kon zo weer door lopen, onze koffer van de bagageband geplukt en dan weer in de  rij voor de koffercontrole gaat die toch net stuk en ze gebaarde ons dat we maar door moesten lopen. Dus stonden we zo buiten waar we een warm en emotioneel ontvangst kregen van opa en Ramsly. Het weerzin tussen vader en zoon was mooi om te zien en deed hen beiden goed. Eerst even bij komen en wat drinken en toen richting huis. Gianno bij zijn vader in de auto met koffer en al en zo richting Girouette. Thuisgekomen werd Gianno uit de kleren geholpen door opa en zijn vader en een plons in het zwembad, waar hij liet zien hoe goed hij inmiddels kon zwemmen. Even gezwommen, Ramsly hem weer afgedroogd en kleren aan gedaan en samen wat gedronken en Gianno moest natuurlijk van alles vertellen en laten zien, oa zijn mooie rapport. Afgesproken met Ramsly dat hij de volgende dag zou bellen om een afspraak te maken om Gianno te halen om samen uit  te gaan. Bij het weggaan bedankte Ramsly ons dat hij fijn vond  dat we Gianno hier naar toe hadden gehaald en hem erg gemist had en blij was om hem even  zo dichtbij te hebben. Gianno nog even gedoucht om fris het bed in te duiken, maar midden in de nacht zo rond drie uur was zijn eerste slaap al over en kroop bij opa en oma in bed. Toch daarna wel weer geslapen, maar tegen half zes werd ook opa wakker en het kieteldood monster ook nou daar had Gianno op gewacht en moest er aan geloven.

Opa moest natuurlijk naar zijn werk en onze slaap was ook over en zijn  we er maar uit gegaan, thee gezet en met opa koffie gedronken en het licht zien worden buiten. dit was dan dag een en de voorbereiding van Gianno zijn vakantie op Curacao.